အစိုးရတပ္မေတာ္ တပ္မ(၈၈)မွ လက္နက္ႀကီးပစ္ခတ္မႈေၾကာင့္ ရြာသား (၁) ဦး ေသဆံုးၿပီး (၂) ဦးမွာ ဒဏ္ရာျပင္းထန္စြာရရွိျခင္း

 

၁၈ရက္၊ ၾသဂုတ္လ၊ ၂၀၁၄ခုႏွစ္ ရွမ္းျပည္နယ္ေျမာက္ပိုင္း နမ့္ခမ္းၿမိဳ႕နယ္ ေကာင္း၀ုိင္းေက်းရြာႏွင့္ မန္စပ္ေက်းရြာၾကားတြင္ ျမန္မာအစိုးရ စစ္တပ္ တပ္မ (၈၈)ႏွင့္ တအာင္းတပ္မေတာ္ တပ္မဟာ (၁) လက္ေအာက္ခံ တပ္ရင္း (၁၁၂) တို႔သည္ နံနက္ ၉း ၄၅မွ ၁၀း ၀၀ နာရီ အထိ ႏွစ္ဖက္တုိက္ပြဲ ျဖစ္ပြားခဲ့ရာ အြမ္ေလာအုပ္စု မန္ေကာင္းေက်းရြာေန(ေဂါင္းတ၀ါး) ရြာသား (၂)ဦးႏွင့္ ဟုိနားေက်းရြာေန ရြာသားတဦးတို႔မွ လက္နက္ႀကီးထိမွန္ၿပီး တစ္ဦးမွာ ဤေန႔တြင္ နမ့္ခမ္းေဆးရံုသို႔ ေသဆံုးျခင္းႏွင့္ ေနာက္ထပ္ (၂)ဦးမွာ ဒဏ္ရာ ျပင္းထန္စြာရရွိသျဖင့္ ေဆးရံုသို႔ ပို႔ေဆာင္ခဲ့ရသည္။

 

အြယ္ေလာအုပ္စု မန္ေကာင္းေက်းရြာေန ရြာသားႏွစ္ဦးသည္ နမ့္ခမ္းၿမိဳ႕ေပၚသို႔ အလည္သြားသည့္အခါ မန္ေကာင္းေက်းရြာ အဆင္းလမ္းတြင္ ျမန္မာစစ္တပ္မွ ပစ္လုိက္သည့္ လက္နက္ႀကီးေၾကာင့္ မိုင္းညီႏုိင္ဇား အသက္ (၂၂)ႏွစ္ ႏွင့္ မုိင္းယုိင္ထြန္းသန္း အသက္ (၂၃)ႏွစ္တို႔အား ထိမွန္ခဲ့ပါသည္။ လက္နက္ႀကီး ထိမွန္မႈေၾကာင့္ အစိုးရတပ္ရင္းမွာ သူတို႔ႏွစ္ဦးကို တအာင္းစစ္တပ္ထင္ကာ ဖမ္းဆီး လက္ထိပ္ခတ္ထားၿပီး စစ္ေဆးေမးျမန္းပါသည္။ မုိင္းညီႏုိင္ဇားသည္ နမ့္ခမ္းေဆးရံုသို႔ေရာက္သည့္အခါတြင္ ေသဆံုးၿပီး မုိင္းယိုင္ထြန္းသန္းသည္ ဘယ္ဖက္ေခါင္း၊ ၀ဲပ်ံမ်က္လံုး၊ ဗိုက္တည့္တည့္၊ ဘယ္ဖက္ေပါင္စသည့္တို႔ ဒဏ္ရာျပင္းထန္စြာျဖင့္ ထိမွန္ထားသည္။

 

‘’ က်ေနာ္တို႔ ႏွစ္ေယာက္က ၿမိဳ႕ကို သြားမလို႔ ဆင္းလာတယ္။ ႏုိင္ဇားက ဆုိင္ကယ္ေမာင္းတယ္။ က်ေနာ္က ေနာက္ကေန လုိက္စီးတယ္။ အစိုးရ စစ္တပ္ပစ္လုိက္တဲ့ လက္နက္ႀကီးေၾကာင့္ က်ေနာ္တို႔ ႏွစ္ေယာက္ကို ထိတယ္။ က်ေနာ္တုိ႔ ႏွစ္ေယာက္လဲ တကိုယ္လံုး ေသြးေတြနဲ႔၊ ဗမာစစ္တပ္က က်ေနာ္တို႔ ႏွစ္ေယာက္ကို ျမင္တယ္။ က်ေနာ္တုိ႔ႏွစ္ေယာက္ကုိ တအာင္းတပ္မေတာ္ဆုိၿပီး ဖမ္းဆီး လက္ထိပ္ခတ္လိုက္တယ္။ ၿပီးေတာ့ က်ေနာ္တုိ႔ ႏွစ္ေယာက္ကို စစ္ေဆးတယ္။ က်ေနာ္တို႔ ႏွစ္ေယာက္လည္း စစ္သားပစၥည္းမရွိေတာ့ ျပန္လြတ္လိုက္တယ္။ ညီဇားလည္း အေျခအေန မေကာင္းဘူး။ တရုတ္ ေကာင္ေလးတေယာက္နဲ႔ေတြ႔ေတာ့ က်ေနာ္တုိ႔ ႏွစ္ေယာက္ကို ေဆးရံုေခၚသြားတယ္’’ ဟု မိုင္းယိုင္ထြန္းသန္းမွ ေျပာျပခဲ့သည္။

 

မိုင္းညီႏုိင္ဇားအား ဆရာ၀န္စစ္ေဆးခ်က္ကို နယ္ထိန္း လံုၿခံဳေရးမွ ေဖ်ာက္ဖ်က္ၿပီး မည္သည့္တပ္မေတာ္ လက္နက္ႀကီးေၾကာင့္ ထိမွန္ထားျခင္း မသိဘဲ အသုဘကို ခ်လိုက္ရသည္။ 

 

‘’သူတို႔ ႏွစ္ေယာက္က မန္ေကာင္းရြာကေန နမ့္ခမ္းၿမိဳ႕ကို ဆင္းလာတယ္။ တုိက္ပြဲျဖစ္မွန္း မသိဘူး။ လမ္းအဆင္းမွာပဲ ႏွစ္ေယာက္လံုးကို လက္နက္က ထိတယ္။ ညီႏုိင္ဇားက တကိုယ္လံုးလိုလို ဒဏ္ရာေတြပဲ ဒါေၾကာင့္ နမ့္ခမ္းေဆးရံုေရာက္ေတာ့ ဆံုးသြားတယ္။ သူက ဆုိင္ကယ္ေမာင္းတဲ့သူဆိုေတာ့ ေသနတ္က်ည္ဆံထိတာ မ်ားတယ္။ နမ့္ခမ္းေဆးရံုကို ပို႔တဲ့အခ်ိန္ သူ မိဘေတြ၊ ေဆြမ်ဳိးေတြ ရပ္မိရပ္ဖ၊ သတင္းမီဒီယာ လာေရာက္ၾကည့္ရႈတယ္။ ဒါေပမယ့္ နယ္ထိန္း လံုၿခံဳေရးေတြက မေပးၾကည့္ဘူး။ ခြဲစိတ္ၿပီးေတာ့လည္း လက္နက္ႀကီးလား၊ လက္နက္ငယ္လားဆုိတာ မေျပာျပဘူး။ ခြဲစိတ္ထားတဲ့ သက္ေသေတြကို နယ္ထိန္းလံုၿခံဳေရးေတြက ေဖ်ာက္ပစ္လုိက္တယ္။ သူရဲ့ အသုဘကို ၁၉ရက္ေန႔ ေန႔လည္ ၁၂နာရီေလာက္ နမ့္ခမ္းမွာပဲ မီးသၿဂိဳလ္လုိက္တယ္’’ ဟု နီးစပ္ေသာ အသိုင္းအ၀ုိင္းမွ ေျပာျပခဲ့သည္။

 

မုိင္းယိုင္ထြန္းသန္းသည္ ေခါင္းကို ဒဏ္ရာျပင္းထန္စြာျဖင့္ ထိမွန္ထားျခင္းေၾကာင့္ မူဆယ္မွ လားရိႈးသို႔ လြဲေျပာင္း ကုသေနရသည္။ 

 

‘’ မုိင္းယိုင္ထြန္းသန္းကေတာ့ အာရံုေၾကာကို ထိထားတယ္။ ခြဲစိတ္ကုသမႈ ျပဳလုပ္ရမယ္။ မူဆယ္ေဆးရံုက မႏုိင္ဘူး။ မႏၱေလးကို ဆင္းခုိင္းပါတယ္။  ဒါေပမယ့္ မႏၱေလးဆင္းရင္ လူနာကားမစီးႏုိင္သလို လမ္းခရီးမွာလဲ တခုခု ျဖစ္သြားမွာ အရမ္းစိုးရိမ္လို႔ လားရိွဳးေဆးရံုကိုပဲ ပို႔ေဆာင္ထားတယ္။ လားရိွဳးေဆးရံုမွာ မႏၱေလးက သီသဂူဆရာ၀န္ကိုယ္တုိင္ ေရာက္လာၿပီး ခြဲစိတ္မယ္လို႔ ဆရာ၀န္က ေျပာတယ္။’’ ဟု မုိင္းယုိင္ထြန္းသန္း၏ အစ္မ ေျပာျပခဲ့သည္။  

ေသဆံုးသူႏွင့္ ဒဏ္ရာရရွိထားသူသည္ နားေရးႏွင့္ ေဆးဖိုးကုသမႈစရိတ္ကိုလည္း တစ္ျပားတစ္က်ပ္မွ ကူညီေဆာင္ရြက္ျခင္း မရွိေသးဟု နီးစပ္ေသာ ေဆြမ်ဳိးမ်ားမွ ေျပာျပခဲ့သည္။

 

ထို႔အျပင္ နမ့္ခမ္းၿမိဳ႕နယ္ ဟိုနားေက်းရြာေန မိုင္းလုမ္ေအ၀္း အသက္ (၂၁)ႏွစ္ ႏွင့္ မိုင္းေလမ္သန္းႏိုင္တို႔ကို တပ္မ(၈၈)မွ ၁၈ရက္ေန႔တြင္ လမ္းျပအျဖစ္ေခၚေဆာင္သြားရာမွာ တုိက္ပြဲအတြင္းတြင္ မိုင္းလုမ္းေအ၀္းသည္ ဗုိက္အလယ္တည့္တည့္တေနရာ ညာဖက္ျခမ္းဗုိက္၊ ညာဖက္လက္ေမာင္း၊ ညာဖက္ေပါင္ ၂ေနရာ ဒဏ္ရာျပင္းထန္စြာ ရရွိၿပီး မူဆယ္ေဆးရံုသို႔ ေဆးကုသေနဆဲျဖစ္ပါသည္။  မုိင္းေလမ္သန္းႏုိင္သည္ ဘာမွ ထိမွန္ထားျခင္းမရွိပါ။

 

‘’ ဗမာ စစ္တပ္က ရြာလူႀကီး အိမ္ကို ၀င္လာၿပီးေတာ့ သူတို႔ ႏွစ္ေယာက္ကို ေတြ႔သြားတယ္။ မိုင္းေလမ္ သန္းႏုိင္က ဗိုလ္ႀကီးႏွင့္အတူ အလယ္လတ္မွာ လုိက္ရတယ္။  လုမ္ေအ၀္းက ေရွ႕ဆံုး လမ္းျပေပးေနရတယ္။ လက္နက္ႀကီးပစ္တ့ဲအခ်ိန္မွာ လုမ္ေအ၀္းတို႔ကို ထိတယ္။ ေလမ္သန္းႏိုင္က အလယ္လတ္မွာ ေနေတာ့ ထိမွန္တာ မရွိေတာ့ လြတ္ေျမာက္ေအာင္ ေျပးသြားတယ္။  လုမ္ေအ၀္းကမွာ ဒဏ္ရာျပင္းေတာ့ ဗမာစစ္တပ္ေတြကိုယ္တုိင္ မူဆယ္ေဆးရံုကို ပို႔ေဆာင္ေပးတယ္။ လုမ္ေအ၀္း လက္နက္ႀကီးထိၿပီး မူဆယ္ေဆးရံုကို ေခၚသြားတာ မိဘေတြကိုယ္တုိင္လည္း မသိဘူး။ အေၾကာင္းလည္း မၾကားအား ဘူးျဖစ္ေနတယ္’’ ဟု ေဆြမ်ဳိးမ်ားမွ ေျပာျပခဲ့သည္။

 

မုိင္းလုမ္ေအ၀္းအတြက္ အစိုးရတပ္ရင္းမွ ေဆးဖိုး၀ါးခ ကူညီမႈ မရွိေသးဟု သိရွိရၿပီး သူတို႔အတြက္ ေဆးဖိုး၀ါးခကို ဟိုနားေက်းရြာမွ ရပ္မိရပ္ဖ ပိုက္ဆံ စုၿပီး ေဆးဖုိး ၀ါးခေပးထားသည္။ အဘယ္ေၾကာင့္ဆုိေသာ္ ရြာလူႀကီးမွ သူတို႔ႏွစ္ဦးကို လမ္းျပအျဖစ္ ေစလြတ္ခဲ့သည္။

 

မွတ္တမ္းႏွင့္သုေတသနဌာန
တအာင္းအမ်ဳိးသမီးအဖြဲ႔အစည္း